Op de middenstip met… Suuz Reyenga en Tess Schuurman!

In ‘Op de middenstip met…’ komt iemand aan het woord die zich betrokken voelt bij onze hockeyclub. Om nader kennis te maken, om een boodschap te geven, om te vertellen wat zijn of haar betrokkenheid bij de club is. Deze maand niet één, maar twee bekende gezichten: Suuz Reyenga en Tess Schuurman.

Sinds respectievelijk 12 en 6 jaar zijn Suuz Reyenga en Tess Schuurman actief betrokken bij MHCBennebroek. Voor veel ouders en leden zijn ze een bekend gezicht; zeker twee dagen in de week geven ze training en ook in het weekend zijn ze op en om de velden te vinden. Hoogste tijd voor een nadere kennismaking!

Hockey wat de klok slaat

Bij Suuz Reyenga thuis is het hockey wat de klok slaat. Haar drie zonen hockeyen en twee van hen, Kiefer en Balder, geven training bij de club als onderdeel van hun CIOS-opleiding. Echtgenoot Menno Reyenga is vrijwel elke dag op de club te vinden als technisch coördinator. Suuz traint op

woensdagmiddag en vrijdagmiddag de Meisjes 09, 010, 012-1, 014-2 en de Jongens 012-1 en op zaterdag coacht zij Meisjes 012-1. En al 12 jaar hockeyt zij zelf op zondag met de Veterinnen A. Niet verwonderlijk dus dat hockey meestal onderwerp van gesprek is aan de eettafel bij de Reyenga’s! “Het gaat maar door, maar ik vind het één groot feest! Ik kom uit een hockeyfamilie, ik weet dus niet beter”, aldus Suuz. Zo hockeyen twee neven in het Nederlands elftal. Zelf begon zij bij Eechtrop (nu Overbos) en op haar 15e ging Suuz via districtshockey naar RoodWit. Hier werd ze twee jaar door Maurits Hendriks getraind. De volgende stap was Bloemendaal Dames 1, waar ze tien jaar hoofdklasse speelde. Suuz heeft een opleiding fysiotherapie gedaan.

Eat, sleep, learn, hockey

Het was bij Bloemendaal dat Suuz Reyenga en Tess Schuurman elkaar leerden kennen. Ze speelden een jaar samen in het 1e elftal. Tess begon op haar 8e al bij Bloemendaal en werd vrij snel keeper. Waarom ze ervoor koos om in het doel te gaan staan? “Ik keek in die tijd scheel en viel daarom wat buiten het team… dankzij een hockeymoeder die mij liet keepen, kon ik weer meedoen!” Tess bleefkeepen en speelde in districtselftallen, de Nederlandse B- en A-jeugd en was kort aangehaakt bij Jong Oranje. Om meer speeltijd te krijgen, ze was tweede keepster bij Bloemendaal, speelde Tess ook bij Pinoké, en later bij Klein Zwitserland.

Ook bij Tess speelt hockey nu nog een grote rol in haar leven, al is het wel minder dan vroeger. “Ik heb nooit gekke dingen gedaan in mijn jeugd. Mijn ritme was al die jaren “eat, sleep, learn, hockey”. Toen ze op haar 21e stopte en de hotelschool ging doen, werd hockey iets minder prominent.

Momenteel traint Tess diverse teams, de keepers en ‘traint ze de trainers’.

Lid van verdienste

Tess en Suuz zijn via hun kinderen betrokken geraakt bij MHC Bennebroek. Suuz: “Ik vond het leuk om mijn kinderen te gaan coachen en trainen en zo is het balletje gaan rollen. Ik ben in de Technische Commissie (TC) gegaan om mij in te zetten voor de jongste jeugd, later werd ik bestuurslid. En ik heb de Pauwtjescompetitie op de zaterdag opgezet. Ik vind het gewoon fantastisch om kinderen dingen mee te geven en er zoveel mogelijk hockey in te stoppen! Ik heb het dan vooral over techniek en tactiek”. De jarenlange inzet van Suuz voor de club resulteerde vorig jaar in haar benoeming tot lid van verdienste, en daar is ze trots op.

Tess keek toe bij de trainingen van haar zoon en dochter en vond dat dat beter kon. “En als je vindt dat iets beter kan, dan moet je het zelf doen. Ik had ook in mijn achterhoofd: ik heb altijd heel veel gekregen, mensen hebben veel tijd in mij geïnvesteerd, dat wil ik teruggeven.” Tess woonde met haar gezin naast Alliance, maar als oud-Bloemendaler ga je daar natuurlijk niet naartoe. “Bovendien vind ik dat een te grote club. Mijn kinderen kijken van nature de kat uit de boom, we passen gewoon goed bij de kleinschaligheid van Bennebroek. Hier ken ik vrijwel alle junioren vanaf een bepaalde

leeftijd.”

Zussen

Vaak worden Tess en Suuz door elkaar gehaald op de club, daar kunnen ze smakelijk om lachen. “Kennelijk lijken we uiterlijk best op elkaar. We zeggen nu maar dat we zussen zijn! We zitten qua beleving en qua inzicht ook enorm op één lijn; als we een wedstrijd staan te kijken, hebben we altijd dezelfde opmerkingen. Maar verder we zijn juist heel verschillend.”

De dames noemen zichzelf beiden fanatiek, maar op een andere manier. Suuz is analytisch, zoekt altijd dingen uit over hockey, die ze in zich opneemt als een spons. “En ik ben vrij direct als trainer. Dat is voor meisjes soms nog wel eens lastig. Al merk ik dat ik wel meer boven op de jongens moet zitten. Meiden zijn iets trouwer in hun trainingsintensiteit, jongens zijn sneller afgeleid.” Tess noemt zichzelf vooral een teambuilder, ze is geïnteresseerd hoe coaches van andere sporten omgaan met hun team. “Sfeer vind ik belangrijk, vandaaruit laat ik kinderen groeien. Je kunt ze aan je binden als er veel plezier is! Dan is ook de leercurve makkelijker, dan pakken ze het sneller op.”

Dat betekent niet dat Tess alleen maar bezig is met ‘gezelligheid’. “De boodschap is: als je bij mij staat, ben je een uur van mij. TikTok, vriendinnetjes, alles is weg. Dan luister je naar mij. Die afspraak maak ik van tevoren. Want juist door inzet komt er ruimte voor plezier.”

Over Bennebroek

De dames zijn trots op de club, en vinden dat er een goede structuur staat. “Ik zag bij andere clubs altijd dat Bennebroek goede hockeyers afleverde, en dat doen we nog steeds. De club staat bekend om zijn goede opleidingsfunctie”, aldus Suuz. Het wordt wel steeds moeilijker om voldoende goede trainers te vinden en behouden. “Maar we hebben een goede verdeling met ouders die willen meehelpen op het veld, dat is belangrijk voor het natuurlijk overwicht. Mede hierdoor kunnen wij aan alle breedteteams twee keer per week een training aanbieden, dat is echt geen vanzelfsprekendheid!”.

Een zorgpunt voor beide is dat het aantal hockeyende leden afneemt. Suuz: “Ik zie dat mensen minder commitment willen. Ze vinden dat er teveel verplichtingen aan lidmaatschap hangen. Gelukkig geldt dat niet voor de meeste leden en willen die investeren in hun sport.”

Ook is het verenigingsleven belangrijk. Tess: “Ik vind het heel leuk dat we tegenwoordig regelmatig eten verzorgen op de club. En er zijn veel evenementen. Dat is zo belangrijk voor de sociale structuur van de club.”